Донишҷӯи тоҷик бояд чӣ гуна намуди зоҳирӣ дошта бошад? Мунтахабе аз аҷибтарин ихтилофҳо

Мегӯянд, ки дар бораи завқ баҳс намекунанд. Ҳамчунин боз мегӯянд, услуби кории либоспӯшӣ хусусан мактаббачагон ва аз ин бештар донишҷӯёнро хеле боинтизом мекунад. Мегӯянд... Умуман, дар шаҳри Душанбе баҳсҳо дар мавзӯи либоспӯшии донишҷӯён шояд аз он вақте давом дорад, ки ба донишҷӯёни донишгоҳҳои Тоҷикистон бо либоси ҷинс ё футболка омадан ба дарсҳо манъ гардида буд. Яъне ҳама донишҷӯён бояд галстук дошта бошанд. Аксарият аллакай ба ёд надоранд, ки ин қарор кай қабул шуда буд, аммо ҳама бо исрор ва бо овози паст бошад ҳам, ғазаби худро баён мекунанд.

Донишҷӯён одатан одамони якрав, боғайрат ва хеле мушоҳидакор мебошанд. Ҳакимон маслиҳат медиҳанд: «Агар шумо вазъиятро тағйир дода натавонед, пас муносибати худро ба он тағйир диҳед». Ҳамин тавр, ҳамаи донишҷӯён тамоми тарҷеҳҳои мӯдшудаи худро ба як тараф гузоштаву ба вазъият итоат намуда, тасмим гирифтанд, ки мавқеи "мушоҳид" -ро бигиранд ва лаҳзаҳои ихтилофнок ва хандаоварро, ки қариб ҳар субҳ аз сар мегузаронанд, сабт кунанд.

Хуб таҳсил кардан, албатта муҳим аст, аммо барои як донишҷӯи тоҷик муҳимтар он аст, ки ҳар саҳар тавре либос пӯшад, ки ба кайфияти муаллимони дар назди даромадгоҳ истода нарасида, бидуни эродҳои иловагӣ ба дарс ворид шавад.

Инак, мо ҷолибтарин ва хандаовартарин тафсирҳои унсурҳои алоҳидаи либоси ҳамарӯзаи донишҷӯёнро интихоб кардем. Аниқ кардани ҷойгоҳҳои мушаххас, ба назари мо, маъно надорад, зеро вазъият дар ҳама муассисаҳои таълимӣ тақрибан як хел аст.

Пойафзолҳои варзишӣ дар дохили донишгоҳҳо ва коллеҷҳо манъ карда шудааст, аммо...

Ва ҳамин тавр ранг аҳамият дорад ...

Баъзан духт рангҳои равшанро ислоҳ мекунад.

Хушбӯии мӯйҳо? – Яъне шумо дар бар кор мекунед!

Рахҳои сафед? - Ин "либоси варзишӣ" аст!

Ягон чизи рахдор дар дохили донишгоҳҳо мумкин нест!

Ҷинси сиёҳ аллакай шимҳои классикӣ ба ҳисоб мераванд.

Ва боз дар бораи рахҳо ...

"Бебанд?! Пас ин кеди варзишӣ аст! "

Тоҷ - нишонаи пайравӣ ба услуби корӣ аст ...

Донишҷӯён инчунин одамони эҷодкор ва серҳаракат мебошанд, ки далели он - ғояи табдил додани манъ кардани баъзе намудҳои либос ба бозии интерактивии ҷолибу шавқовари воридшавӣ ба аудитория аст. Албатта, услуби либос муҳим аст ва он воқеан инсонро боинтизом мекунад. Ин ҳама - танҳо ёддоштҳои ҳаррӯза ва боз як сабаб барои табассум кардан аст.

Дар ҳама шароит шахси услубӣ ва мусбат бимонед!