Осиёи Миёна аз нигоҳи рассомони рус

Осиёи Марказӣ минтақаест, ки аз манзараҳои зебо бой аст. Водиҳои гул-гул шукуфта, биёбонҳои хушк, меъмории боҳашамати Темуриён, инчунин рангҳои аслии ҳаёти сокинони Осиёи Марказӣ кайҳост, ки диққати рассомони русро ба худ мекашанд.

Дар ин маҷалла мо тасмим гирифтем дар бораи чанд рассоме сӯҳбат кунем, ки онҳо дар наққошиҳои худ ҳаёт, зиндагӣ ва зебоии Осиёи Марказиро бо тарз ва услуби аҷиби худ тасвир кардаанд.

Василий Верешагин (1842 - 1904)

Вақте дар бораи рассомони Осиёи Миёнаро тасвир карда нақл мекунанд, Василий Верешагин ба назар мерасад. 

Ин рассоми машҳури рус дар асри 19 ва аввали асри 20 фаъолият намудааст ва  асарҳояш дар Галереяи Третяков нигоҳ дошта мешаванд.

Александр Волков (1886 - 1957)

Боз як рассоми маъруф, ки зебоиҳои Осиёи Миёнаро таҷассум намудааст, маҳз дар давраи фаъолонаи Верешагин таваллуд шудааст. Александр Волков (1886 - 1957), ки асосгузори мактаби авангарди наққошии шӯравӣ дар Осиёи Миёна буд, тақрибан тамоми умри худро дар Тошканд гузаронд.

Алексей Бесперстов (1923 - 2001)

Дар кӯдакӣ, рассоми рус Алексей Бесперстов ҳамроҳи оилааш аз Русия ба Тоҷикистон рафт. Вай дар асарҳои худ муҳаббати худро ба ин кишвар, ба мисли хонаи худ инъикос кардааст. Манзараҳо ва портретҳои Бесперстов ҳам лирикӣ ва ҳам драмавӣ мебошанд, онҳо дорои пластикаи пуриқтидор ва хуссусияти мураккаб мебошанд. Услуби наққошии рассом бо интиқоли нозуки муҳити ҳаво хос аст.

Владимир Глухов (тав. 1961)

Барои шогирди Алексей Бесперстов Владимир Глухов мавзӯи Осиёи Марказӣ дар кори ӯ мавзӯи асосӣ шудааст. Дар хотираи рассом, Тоҷикистон сарзамини гарму офтобии меваҳо ва рангҳои хира боқӣ мемонад. Дар тасвирҳои ӯ афсонаи дуре зинда мешавад, ки персонажҳо хусусиятҳои гротеск доранд ва тарзи тасвир ба миниатураҳои шарқӣ ишора мекунад.


Инчунин бояд гуфт, ки худи Осиёи Миёна ҳамеша аз истеъдодҳои ҳунарӣ бой буд. Замоне офарандагони бузург шоҳкориҳои майдони Регистони Бухороро зеб медоданд. Бешубҳа, хусусияти кори рассомони маҳаллӣ дар асарҳои рассомони рус низ инъикос ёфтааст. Ҳоло, шояд, тақрибан ҳар як кишвари минтақаи Осиёи Марказӣ олами эҷодкорони миллии худро дорад.